Deze "Caïro-verklaring van de mensenrechten in de islam" (WIKI) zegt alles. Vandaar boven dit blog geplaatst.
Meer uitleg op "exmoslim.org" m.b.t. Caïro-verklaring
Goede samenvatting over Takiya/Taqiya op bijbelonderwijs.nl:
https://bijbelenonderwijs.nl/huis-van-islam/takiya/
Islam en democratie
Zoals iedere religie heeft de islam door de eeuwen heen een grote invloed gehad binnen de machtsstructuur van de landen waar ze sterk aanwezig was of zelfs de meerderheid van de bevolking behelsde.
Het probleem van de islam is de eigen wetgeving, de sharia. Deze wetgeving geldt voor iedere moslim en staat voor hen boven de wetten van het land waar ze verblijven. Dit verklaart in wezen mijn mening dat islam en democratie niet samen gaan.
Fundamenten
De fundamenten van beiden zijn onverenigbaar, de sharia van de islam en het principe dat iedere mening een stem heeft binnen de democratie.
Wanneer een land democratisch is en de meerderheid wil een wetgeving invoeren zoals de sharia dan kan dat bij genoeg stemmen. De sharia daarentegen is niet democratisch en na invoering zal deze dus gelden voor iedereen in dat land. Vrijheden voor andersdenkenden zijn dan zo goed als verdwenen. De macht komt te liggen bij de "geestelijken" die de islamitische wetten interpreteren en sharia rechtbanken zullen deze uitvoeren.
De basis van onze democratie is de grondwet. De grondwet regelt de staatsinrichting en grondrechten van burgers.
Een belangrijk onderdeel van de grondrechten van de burger is godsdienstvrijheid.
En daar gaat het mis. Het valt niet te ontkennen dat godsdienstvrijheid niet echt een vrijheid is. Dat geldt tenminste voor de grote meerderheid van de gelovigen die geboren zijn in een religieus gezin. Wanneer je vanaf je eerste woordjes leert dat er een hogere macht is, een almachtige entiteit die alles heeft gecreëerd en alles regelt dan weet je niet beter.
Alleen mensen die in aanraking komen met andersdenkenden, "vrijdenkers" zullen zich misschien het juk van een opgelegde religie kunnen afwerpen. Maar dat zal niet gebeuren wanneer ze 5 of 11 of 13 jaar oud zijn. Dat zal over het algemeen pas gebeuren wanneer hij/zij genoeg informatie uit meerdere bronnen heeft kunnen interpreteren om zelf een mening te kunnen vormen.
Duurt het te lang voor iemand met deze verschillende bronnen in aanraking komt en binnen zijn eigen milieu niet onderdrukt wordt, of dat in ieder geval niet beseft, dan zal de kans groot zijn dat de indoctrinatie tot aan de dood zijn uitwerking zal hebben.
Ja een groot woord, indoctrinatie, maar dat is wel het idee achter iedere (strenge) religie of ideologie. Het met de paplepel ingieten van de doctrine.
Het feit dat ik dit stuk schrijf met betrekking tot de onverenigbaarheid van islam en democratie is al een vorm van indoctrinatie. Democratie is mij met de paplepel ingegoten. Vrijheid en gelijkheid moeten wat mij betreft de basis zijn van een maatschappij. Nu is dat natuurlijk in de praktijk niet altijd het geval maar binnen een democratisch ingerichte maatschappij is dat wel het ultieme streven.
En het feit dat ik weet dat ik democratisch geïndoctrineerd ben is voor mezelf het bewijs dat ik redelijk vrij kan denken.
Iedereen is natuurlijk altijd onder invloed van de wereld om zich heen. Gezin, familie, gemeenschap en land bepaalt mede je vorming.
Is het nieuws, de informatie welke tot je krijgt objectief? Kun je zelf vrij verschillende bronnen raadplegen? Kun je informatievoorziening vanuit de overheid altijd vertrouwen? Nee, natuurlijk niet altijd. Maar de democratie geeft ieder individu de mogelijkheid zaken aan de kaak te stellen en kritisch te zijn over alles wat er speelt.
Maar wanneer je milieu beperkt wordt door religieuze regels. De omgang met andersdenkenden ongewenst is. Een discussie met zo iemand al snel uitkomt op "God is almachtig" en "het is de wil Allah" dan is de vraag of godsdienstvrijheid nu wel zo gewenst is. Want mij bekruipt al snel het "plaat voor de kop" gevoel wanneer ik met een "gelovige" discussieer.
Voorbeeld:
Een tijdje terug had ik een heel goed gesprek met een streng gereformeerde meneer die iets kwam repareren bij mij thuis. De man was blij met het hem geboden bakkie koffie en we kwamen in gesprek.
De man was een zeer eerlijk en oprecht persoon. Ik geloof ook dat hij oprecht in God gelooft. Of dat nu met de paplepel is ingegoten maakte me even niet uit. De man had zich zeer verdiept in de bijbel en nam deze ook letterlijk als leidraad voor zijn leven. We hadden ook exact de zelfde mening over de "farizeeërs" die de hele week alles doen wat God verboden heeft en dan wel op zondag als een stel hypocrieten 3x ja en amen roepen in de kerk.
En daar kwam hij zelf mee, ik heb hem niet in die richting gemanipuleerd.
Maar wat mij vooral steekt aan sommige religies (religie is toch wat anders dan "geloof") is dat daarin vaak de vrouw achter, onder, ondergeschikt (noem maar een term) gesteld is aan de man.
Toen ik de meneer naar zijn mening hierover vroeg kwam hij natuurlijk met het in de bijbel bekende "rib verhaal".
Ik voerde aan dat voordat het schrift (ik bedoel dus schrift als in schrijven, letterkunde, niet de Bijbel) werd uitgevonden veel verhalen, ook dus dat van de Bijbel, in beginsel mondeling werden doorgegeven van generatie op generatie. Alleen dit zorgt er al voor dat een verhaal altijd onderhevig is aan interpretatie, toevoegingen, begrip van de inhoud enz. enz.
En met dit argument voerde ik aan dat de vertellers vaak mannen zullen zijn geweest en dat wanneer sommige van deze mannen vrouwen als een gevaar voor hun machtspositie zouden zien ze dat natuurlijk zouden kunnen verweven in de overleveringen van de profeten en dus van God. Dus dat God zelf de vrouw achter de man gesteld heeft. Wel zo handig toch?
In alle eerlijkheid kan ik u zeggen dat ik letterlijk in zijn ogen verbazing zag. Geen woede, zeker niet. Hij dacht oprecht na. Zo had hij het nog niet bekeken. En al was het misschien maar voor een kort moment maar dat gevoel, het idee dat je een mens ook maar een beetje zélf hebt leren nadenken was een machtig gevoel. Het hele gesprek was sowieso één met veel respect.
Later dacht ik nog, zou ik zelf God hebben gevonden? Nee, dat toch niet. De "Goden" die momenteel de religieuze orde bepalen zijn voor mij allemaal niet democratisch genoeg ;-)
Maar wat is nu mijn punt met dit voorbeeld? Nou, de oogkleppen, de plaat voor de kop. Het zelf niet kunnen denken. De genoemde meneer was al in de vijftig en blijkbaar was het nog nooit in hem opgekomen om naast het letterlijk nemen van de Bijbel ook zelf na te denken over de inhoud en dan vooral de oorsprong.
Argumenten van religieuzen zijn vaak: Ja, neem de tien geboden, dat zie je bijna overal terug in de wetgeving. Euh ja, en?
Gij zult niet doden? Lijkt me een leuk begin om samen te leven. Gij zult niet stelen? Euh ja, anders krijg je al snel dat vorige gebod rond je oren toch? Of je verliest toch minstens een hand... Bedoelende dat mensen door de geschiedenis met vallen en opstaan steeds meer regels hebben opgesteld om samen te kunnen leven. Zodat we elkaar nu "beschaafd kunnen afslachten" maar dat is een ander onderwerp haha!
Scheiding kerk en staat
Waarom deze uiteenzetting? Om een voorbeeld te geven welke verder niets met islam en democratie te maken heeft. Lijkt het.
In onze democratie, en de meeste democratieën is de basis hetzelfde en dus ook meestal de strikte scheiding van kerk en staat. Je kunt religieuze politieke partijen hebben binnen een democratie als de onze maar deze onderkennen vaak zelf ook de scheiding van kerk en staat.
Buma (CDA) kan in de kamer zeggen dat hij werkt vanuit zijn christelijke idealen maar zal tegelijkertijd een ander respecteren dat hij/zij anders denkt. En zelfs als er al een christelijke wetgeving zou bestaan, ik bedoel zoals de sharia, dan zou die geen kans meer hebben in een land als de onze met de huidige leegloop van de kerk.
De meneer van het gesprek liet ook geen enkel moment blijken dat hij vond dat iedereen moest denken zoals hij. Wellicht was het gesprek voor hem bewust of onbewust een middel om een "zieltje te winnen" maar dat lukt bij mij toch niet. En als dat zijn doel was dan was ik misschien naïef zou je denken dat ik dat niet zag. Maar zelf zag ik het gewoon als een gesprek tussen twee mensen die hun mening verdedigden en open stonden voor de argumentatie van de ander.
Professor Giovanni Sartori (wiki Engels) in een interview over de ramp van de islam op FENIXX.ORG
Sharia, dus islam, is ondemocratisch!
Het probleem van de islam tegenover de democratie is dat de islam zijn eigen wetgeving heeft die alle lagen van de maatschappij dekt. Het feit dat de islam en dus de sharia een weinig progressieve, juist zeer conservatieve religie is waarin in principe iedere gelovige geacht wordt de regels van Allah en zijn profeet te volgen maakt het in wezen al zeer ondemocratisch. Kerk en staat zijn nagenoeg één binnen een (streng) islamitisch land. Voor de vorm hebben ze vaak wel een soort van democratie maar dat lijkt toch vaak mooi weer spelen.
Het wezen van de democratie is juist het streven naar vooruitgang en het vormen van de wetten en regels naar de tijdgeest, de behoefte van mensen. Met daarin fundamentele rechten en plichten als basis.
De progressie die in Nederland bijvoorbeeld al is geboekt met betrekking tot de (politieke) verzuiling is enorm. Deze is nagenoeg verdwenen. Misschien niet qua partijen maar wel qua stemgedrag. Zie de enorme machtsafname van partijen als het CDA en de PvdA. Typische partijen uit de tijd van de verzuiling.
De sharia, de wetgevende "macht" binnen de islam is niet democratisch, niet progressief en al zo'n 1000 jaar oud. Het is niet voor niets dat sommigen de islam aanduiden als "middeleeuws" en "achterlijk". Nu begrijp ik deze benamingen wel maar men gaat dan even voorbij aan het feit dat iedere periode in de geschiedenis van de mensheid in meer of mindere mate heeft bijgedragen aan wat we hebben bereikt. En kapot hebben gemaakt natuurlijk. Het wezen van de mens is niet veel veranderd helaas.
Een argument voor de benamingen "middeleeuws" en "achterlijk" is natuurlijk het niet progressieve, uiterst conservatieve van de islam. Wanneer het woord van Allah maar vooral zijn profeet niet ter discussie staat dan kun je ook geen vooruitgang boeken.
Het grootste probleem van de doctrine van de islam is de tegenstrijdigheden binnen de geschriften en de teksten die sowieso (net als die van de Bijbel) zo lekker multi interpreteerbaar zijn.
Dat geeft religieuze leiders alle gelegenheid om hun draai aan de inhoud te geven. En die is per definitie niet democratisch. In wezen zijn de uitspraken van religieuze leiders binnen de islam decreten. Kort door de bocht zou je kunnen stellen dat wanneer je je niet houdt aan die uitspraken je in strijd bent met het woord van Allah en zijn profeet.
In een democratie worden wetten en regels opgesteld. Die worden getoetst aan de grondwet en er wordt over gestemd door de democratisch gekozen volksvertegenwoordigers.
Dit is absoluut niet het geval bij de sharia. Dus kan deze nooit samen bestaan met een democratie.
Wat is het probleem dan? Zul je je wellicht afvragen?
De islam is een expansionistische ideologie.
Het streven van de islam is de hele wereld bekeren tot, onderwerpen aan (islam betekent onderwerping) de islam.
Dit kun je alleen bewerkstelligen door je huidige gelovigen te houden aan een strikte doctrine: De koran en de sharia. Het gevaar zit hem in de eerder genoemde multi interpreteerbare inhoud van deze boeken. De sharia bevat strikte regels maar in de ideologie zit genoeg ruimte voor interpretatie met betrekking tot de houding ten aanzien van "anderen". Het ene moment is het één en al vrede en tolerantie. Het andere is het hakken en slachten.
Maar de belangrijkste is dat een moslim alleen dan een goed moslim is wanneer hij zich aan de regels houdt! En ja, wanneer het grootste deel volgt wat de geestelijken zeggen....
LET OP:
In de islam gelden bijvoorbeeld twee regels die ik nogal beangstigend vind:
1: Wanneer twee verzen uit de koran tegenstrijdig zijn dan geldt de meest recente.
Dus als de eerste vers vrede en tolerantie predikt t.o.v. ongelovigen e.d. en de laatste meer van het koppensnellen is, dan geldt de laatste. Rara.
2: Een moslim mag liegen tegen een Kafir (=niet moslim) wanneer dat voor hem beter uitkomt.
Nou, voor mij betekent dat als overtuigd "Kafir" dat ik een moslim dus niet kan vertrouwen. Want "wanneer dat voor hem beter uitkomt" is natuurlijk ter beoordeling van de molsim.
Typisch dat IS pretendeert de zuivere islam uit te voeren, letterlijk. Typisch ook dat die gasten veel moslims in het westen aanspreken. Nou gezellig...
En het doel van IS is het veroveren en islamiseren van de wereld.
Dank je voor het lezen. Dit artikel is bedoeld om mensen na te laten denken. Ook al schreef ik het en heb ik altijd gelijk... TOCH?
Peter Townsend's lijst van 8 sleutelwoorden in de Islam
Laadt de tekst niet kijk dan bij http://edzegthet.jouwweb.nl/islam-de-religie-van-de-vrede/kritische-boeken-over-de-islam/engelstalige-boeken. Daar staat een link om de tekst neer te laden!